Πριν δύο χρόνια, τέλη Σεπτέμβρη, αρχές Οκτώβρη του 2008, όταν κρατάγαμε όλοι την ανάσα μας με τον φόβο ότι ο κόσμος ζει το νέο μεγάλο κραχ, δύο χώρες ήρθαν να ενισχύσουν τους φόβους μας. Η πρώτη ήταν η Ισλανδία, η 5η πλουσιότερη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Είκοσι μέρες μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Γουόλ Στριτ, οι τρεις μεγαλύτερες Ισλανδικές τράπεζες είχαν χρεοκοπήσει, το νόμισμα είχε υποτιμηθεί 50% και το Δ.Ν.Τ. αναλάμβανε να σώσει την χώρα. Λίγα 24ωρα αργότερα, μια δεύτερη χώρα έφτανε ξαφνικά στο χείλος του γκρεμού, υπερχρεωμένη, και χτυπούσε την πόρτα του ΔΝΤ: η Ουγγαρία. Η Ελλάδα ακολούθησε 18 μήνες αργότερα. Η Έρευνα επιστρέφει, λοιπόν, στις δύο χώρες που άνοιξαν τον δρόμο. Και βρίσκει, και τις δύο, στο μέσο ενός αληθινού πολιτικού θρίλερ. Στην Ουγγαρία, μετά τις εκλογές του περασμένου Απριλίου, η νέα κεντροδεξιά κυβέρνηση διέκοψε τις συνομιλίες με το Δ.Ν.Τ. και αρνήθηκε τους όρους του. Και τώρα; Στην Ισλανδία, ένα δημοψήφισμα είχε ως αποτέλεσμα την άρνηση της χώρας να πληρώσει τα χρέη των τραπεζών της προς την Βρετανία και την Ολλανδία. Και τις μέρες που η Έρευνα βρισκόταν στο Ρέϊκιαβ
