Jest wiosna 1893 roku. Trzydziestoparoletni Stanisław Połaniecki, wywodzący się z zamożnej rodziny ziemiańskiej, po studiach za granicą zajął się działalnością kupiecką. Pragnie jako współwłaściciel Domu Bankowo - Handlowego rozszerzyć jego działalność, ale do tego potrzebny jest kapitał. Połaniecki postanawia odebrać zastaw kilkudziesięciu tysięcy rubli na hipotece majątku Krzemień, który należy do jego dalekiego krewnego, pana Pławickiego, gospodarującego tam z córką, Marynią. Wizyta w Krzemieniu przynosi narodziny uczucia między Stachem i Marynią, zamąconego jednak przez fakt, że Pławicki nie oddaje długu i Połaniecki wyjeżdża z Krzemienia postanawiając sprzedać dług hipoteczny.