Rok 1938. Komisarz Edward Popielski zostaje wyrzucony z lwowskiej policji. Chwilowo musi dorabiać jako korepetytor języka łacińskiego. Jego małoletni syn Jerzyk i kuzynka Leokadia Tchórznicka również zostają zmuszeni do obniżenia standardu życia. Tymczasem w mieście dochodzi do zabójstwa astrolożki Luby Bajdykowej. Przy ofierze policja znajduje hebrajskie znaki ułożone w dziwny kod. Wkrótce Popielski znów będzie potrzebny. I to w podwójnej roli.
Zniecierpliwiony brakiem postępów policji, w sprawę Bajdykowej włącza się jej syn. Inżynier Bajdyk to bogaty i ekscentryczny nafciarz. Proponuje Popielskiemu duże wynagrodzenie za znalezienie mordercy matki. „Łysy” przyjmuje pieniądze i obiecuje dostarczyć mordercę do zleceniodawcy. Z pomocą młodego Żyda oraz Leokadii orientuje się, że kod hebrajski to ciąg matematyczny, w którym każda litera jest przyporządkowana cyfrze. Jednocześnie zaczyna romansować z Renatą.
Bójko informuje Popielskiego, że Renata z nim sypia i jest powiązana z Bekierskim. Tłumaczenia kochanki, uzasadniane brutalną przemocą i wymuszeniami, nie przynoszą rezultatów. Edward nie wierzy. Renata w desperacji ucieka. Bójko bojąc się o swoje życie zdradza „Łysemu” tajemnicę gematrii i kwadratów magicznych. Są to liczby Charona, które pozwalają przewidzieć datę śmierci dowolnej osoby.
Dwóch lwowskich bandziorów, Zygmunt Hanas i Mosze Kiczałes, próbują odnaleźć porywacza Elżbiety Hanasówny, upośledzonej córki Zygmunta. Elżbieta jest w rękach zboczeńca, który odgrywa rytualne sceny gwałtu, obsypując ofiarę białymi płatkami kwiatów. Edward dostaje wiadomość od Hanasa, że Lodzia jest w jego rękach i musi znaleźć zboczeńca lub ona podzieli los jego córki, tylko że sprawcami będą jego oprychy. Edward zgadza się na współpracę z Hanasem.
Okazuje się, że Anielka jest tylko ucharakteryzowana na dziecko, a faktycznie jest starsza. Popielski prosi ją o informacje na temat innych klientów lubiących rozrywki z dziewczynkami. W trakcie dalszego śledztwa Popielski otrzymuje informacje od dr. Pidhirengo, że morderca jest prawdopodobnie uczulony na kwiat zidentyfikowany na ciele Elżuni. Jednocześnie dzięki śledztwu Zaremby, Edward trafia do kwiaciarni pani Bodnarowej, skąd pozyskuje informacje, że Jasminum zamawia nijaki hrabia Niezawitowski.
Lwów w przededniu wybuchu II wojny światowej. Napięcie zbliżającej się zagłady udziela się mieszkańcom. Na tyłach żydowskiej apteki zostaje zamordowane dziecko, Henio Pytka. W mieście ujawniają się nastroje antysemickie. Popielski po traumie poprzedniej sprawy i zagrożeniu rodziny chce odejść z policji. Po namowach Kocowskiego oraz gwarancji bezpieczeństwa dla rodziny, zgadza się ponownie poprowadzić sprawę. Wspólnie z Mosze Kiaczałesem, żydowskim królem podziemia, próbują odnaleźć zabójcę, który jest cały czas o krok przed nimi.
Popielski dręczony wyrzutami sumienia po zabójstwie Małeckiego udaje się na mszę w intencji małego Henia Pytki. Niestety pojawia się druga ofiara. Morderca pisze do Popielskiego telegram, zapraszając do gry. Popielski podejrzewa, że ofiarą może być jego syn Jerzyk. Następuje konfrontacja z mordercą, Edward poznaje jego twarz i nazywa Herodem.
Herod nie próżnuje, porywa syna Popielskigo. Sytuacja wymyka się spod kontroli. Kiczałes zawiódł, Lodzia nie upilnowała Jerzyka, Popielski przysięga zemstę na Herodzie i całym świecie. Herod spotyka się z Popielskim na nieczynnym basenie, w ustach ukrył ampułkę z adresem przetrzymywania Jerzyka. Popielski zabija Heroda, jednak ampułka jest pusta. Ktoś z niego zadrwił z niego.
Popielski utracił Lwów, siłę i zdrowie. Wraz z grupą repatriantów jedzie do Wrocławia. Spotyka tam m.in. Eberharda Mocka, szefa policji kryminalnej w Breslau. Edward zna go ze sprawy Minotaura. Teraz Eberhard musi jednak uciekać z Polski, razem z falą niemieckich uchodźców. Edward postanawia wymienić Lewickiego na Lodzię, Mock wietrzy podstęp, jednak „Łyssy” nie ma nic do stracenia.
Wrocław w 1946 roku jest światem po apokalipsie. Wydaje się, że przez zło skażeni są wszyscy. A jednak w ubogim mieszkaniu Popielskiego zjawia się ktoś wyjątkowy. Profesor Stefanus, człowiek bezwzględnie wierzący w ludzką ewolucję ku dobru. Przychodzi on do Popielskiego z propozycją pracy. Detektyw ma odkryć kto, spośród uczniów prowadzonego przez Stefanusa tajnego kursu filozofii, jest donosicielem. Poszlaki wskazują, że szpiegiem jest jedna z trzech dziewczyn.
Lodzia, po katowni UB trafia do szpitala, jest bardzo chora, a Edward troskliwie się nią opiekuje. Po jej wskazówce Popielski kieruje się na trop trzech żołnierzy sowieckich. Tam jego drogi krzyżują się z kapitanem Michaiłem Czernikowem, który szukając sowieckich maruderów, śledzi Popielskiego. Efektem tej współpracy jest pojmanie jednego z gwałcicieli Kołdaszowa i jego publiczna egzekucja.
Popielski podczas śledztwa trafia na ślad dziwnego Rosjanina – Boroszwilego, który kręci się przy domu Murawskiego. Idąc za nim trafia na Szaberplac, gdzie Boroszwili robi interesy z samym pułkownikiem Bogdyłowem. Teraz wszystko zaczyna się łączyć w całość. Edward powiadamia Czernikowa, a ten uruchamia wewnętrzne śledztwo w sprawie Boroszwilego i Bogdyłowa.