In de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw voelden heel wat Vlaamse jongens zich geroepen om missionaris te worden. Velen vertrekken naar Belgisch Congo, nemen afscheid van vrienden en familie, vaak voor 10 jaar. Onwetend maar nieuwsgierig zetten zij voet aan wal in zwart Afrika. Voor de Congolezen worden ze ‘sango’, priester en chef. Voor de achterblijvers zijn ze een ver familielid, gekend van brieven en wilde verhalen: Nonkel Pater.