Ponieważ Czarek śpi na służbie podczas nocnego dyżuru (i śni o hitlerowcach), za karę dostaje kolejne nocne dyżury. Ponieważ jest środa próbuje jakoś wyrwać się na mecz, to samo proponuje Kasi, ale ta odmawia obawiając się kłopotów. Rysio przyprowadza skrzypka, który grą dorabiał pod kościołem i o mało nie wysadza jego Stradivariusa. Muzyk żąda przeprosin, a kiedy ich nie otrzymuje urządza strajk okupacyjny. Również o strajkach czyta w gazecie Czarek, wpada więc na pomysł zorganizowania protestu na posterunku. Dość szybko przyłącza się do niego Arnie i Andżela. Tylko Kasia jest przeciwna. Czarek dzwoni do reklamującego się w gazecie specjalisty od strajków. Kiedy więc zjawia się Stępień, wszyscy sądzą, że on jest tym fachowcem. Okazuje się jednak, że on tylko snuje się bez celu po tym, jak policja odrzuciła jego prośbę o zgodę na powrót do pracy. W końcu przybywa ów specjalista, niejaki Roman, który zaraz na wstępie poleca związać skrzypka. W międzyczasie po krótkiej nieobecności wraca Rysio i także staje po stronie strajkących. Roman spisuje listę postulatów, chociaż nie bez problemów, wśród których są: przywrócenie do pracy Stępnia (jako główne żądanie), wolne środy (na mecze Czarka i wizyty w solarium Andżeli), wyższe płace, więcej amunicji i mniej przemocy (żądania Arniego). Kasi ("łamistrajce") protestujący tłumaczą, że robią to dla Stępnia, więc również zgadza się przyłączyć. Roman sugeruje, że Stępień mógłby głodować, gdyż to z pewnością by pomogło. Pojawia się również motyw taczek. Chociaż cele są wspólne, wciąż dochodzi do nieporozumień, a jedno z nich przeradza się w bójkę między Arniem i Czarkiem. Ma ona miejsce akurat w momencie, kiedy zjawia się komendant. Za karę dostają oni nocne zmiany na kolejne dni, Czarek informuje jednak komendanta, że powiedział o tym w niezbyt odpowiednim momencie, bowiem strajkują.