In een tijd van oorlog, conflicten en botsende culturen wordt de theatrale comedystijl van Theo Maassen gedreven door verontwaardiging en cynische observaties.
Theo Maassen is een witte, heteroseksuele man van middelbare leeftijd. Dus moet hij sowieso zijn bek houden. Nu zijn andere mensen aan de beurt. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Theo vindt er nou eenmaal het zijne van. Dus doet hij wat hij niet laten kan: hij beklimt het podium en laat zijn gedachten de vrije loop. Maar is dat wel zo'n goed idee in deze tijd? Is dat niet vragen om moeilijkheden? In zijn tiende solovoorstelling doet Maassen nog eenmaal zijn kant van het verhaal uit de doeken. Een ongemakkelijke maar hilarische monoloog over de opkomst en ondergang van de witte man. Situatie gewijzigd is een spijtbetuiging, een pleidooi, een ode, een donderspeech, een klaagzang, een smeekbede, een schreeuw om aandacht, maar op de keper beschouwd toch vooral een laatste stuiptrekking...
Regels en wetten, normen en waarden, gewoontes en protocollen. We tuigen voor onszelf vele handvatten op om ons aan vast te houden in het dagelijks leven. Zo creëren we voor onszelf de illusie van helderheid, maar het is niet meer dan dat. Een illusie. In werkelijkheid tasten we allemaal in het duister. Iedere stap die we zetten, zetten we op nieuw, ontgonnen, Onbekend Terrein. Ook Theo Maassen bewandelt een onbekend pad. Maar hij heeft besloten dat hij elke stap zet zonder angst. De cabaretier zet hiermee een nieuwe show neer die zijn uitgebreide oeuvre goed aanvult. De komiek won in zijn carrière al talloze prestigieuze prijzen en wordt door velen beschouwd als een van de grote komieken van deze eeuw.
