De bionische mens, de mens die geen tekortkomingen kent en bovenmenselijke prestaties levert, is niet langer een fantasiebeeld. We kijken allang niet meer op van het idee om delen van het lichaam te vervangen of te verbeteren en zo sterker, slimmer en sneller te worden. Maar als mens en techniek letterlijk versmelten, worden we dan behalve andere, ook ‘betere’ mensen? Of raken we juist iets menselijks kwijt? De Nederlandse techniekfilosoof Peter-Paul Verbeek denkt van niet. Voor Verbeek is techniek eigen aan de mens en een onlosmakelijk deel van onze natuur. Hij vindt dan ook dat we techniek niet als vijand moeten zien en onze moraal moeten laten meebewegen met de veranderingen die technologie met zich meebrengt.
De bionische mens, de mens die geen tekortkomingen kent en bovenmenselijke prestaties levert, is niet langer een fantasiebeeld. We kijken allang niet meer op van het idee om delen van het lichaam te vervangen of te verbeteren en zo sterker, slimmer en sneller te worden. Maar als mens en techniek letterlijk versmelten, worden we dan behalve andere, ook ‘betere’ mensen? Of raken we juist iets menselijks kwijt? De Nederlandse techniekfilosoof Peter-Paul Verbeek denkt van niet. Voor Verbeek is techniek eigen aan de mens en een onlosmakelijk deel van onze natuur. Hij vindt dan ook dat we techniek niet als vijand moeten zien en onze moraal moeten laten meebewegen met de veranderingen die technologie met zich meebrengt.
