Iedere acht dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord. Vrijwel altijd is de (ex-)partner de dader en de keuze van de vrouw om zelfstandig te zijn de oorzaak. Femicide wordt in de media vaak gebracht als een gezins- of familiedrama, maar dat is het niet. Waarom is femicide zo onderbelicht? Waarom wordt het beestje niet bij zijn naam genoemd? En waarom worden we wel gewaarschuwd voor de man in de bosjes, terwijl vrouwen het meeste risico lopen binnen hun relatie? Nabestaanden van slachtoffers van femicide delen hun verhaal en bespreken ook het taboe dat kleeft aan de benaming femicide, moord op vrouwen omdat ze vrouw zijn.