De vierde show is - vooralsnog - de minst abstracte. Hoewel het absurdisme nog steeds een aanzienlijk onderdeel uitmaakt van de show, bevat deze show ook enkele sketches die niet zouden misstaan in de show van een maatschappelijk geëngageerd cabaretier. Het lied Nederland trekt ons zelfbeeld van een tolerante natie in twijfel. God en Allah veegt de vloer aan met de grote wereldreligies. Het verschil tussen Teeuwen en de oude generatie maatschappijcriticasters blijkt uit een sketch als De Jostiband. Het is een tirade die doet denken aan conferences van Youp van 't Hek met als verschil dat Teeuwen zich 'fout' toont: hij valt niet de gevestigde orde, maar juist een kwetsbare groep van de samenleving aan. Opvallend is wederom het slotapplaus. Het publiek krijgt alle gelegenheid om de onthouding na Trui in te halen. Minutenlang laat Teeuwen het publiek de handen stuk klappen en zelfs dan weigert hij de bühne te verlaten. Intussen heeft Teeuwen kennisgemaakt met cartoonist Gert-Jan van Leeuwen, beter bekend als Gummbah. Samen met Pieter Bouwman spelen ze een reeks voorstellingen in het Betty Asfaltcomplex. De voorstellingen worden bewerkt tot de televisieserie Poelmo, slaaf van het zuiden (voor meisjes die van dieren houden).
| Name | Type | Role | |
|---|---|---|---|
| Hans Teeuwen | Writer | ||
| Hans Teeuwen | Director |