Begin jaren tachtig neemt het gebruik van cocaïne in Nederland een enorme vlucht, vooral in het uitgaansleven. Je kunt blijven dansen, al heb je de hele week hard gewerkt. Cocaïne wordt in die periode vooral gebruikt door kunstenaars en muzikanten en door advocaten en artsen. Het is de champagne onder de drugs. En waar gebruikt wordt, ontstaat een markt. In de havens van Rotterdam en Amsterdam worden steeds meer kilo's cocaïne uit zeecontainers gehaald. Voor de narcoticabrigade van de politie betekent het een nieuw hoofdstuk in de drugshandhaving. Waar tot dan toe vooral wordt opgetreden tegen de heroïne, krijgt de cocaïnehandel steeds meer prioriteit. Met het stijgen van de pakkans en de steeds grotere geldsommen die er mee gemoeid zijn, wordt de criminaliteit georganiseerder en vallen de eerste doden door afrekeningen.