David Bond is vader van twee kleuters. Hij probeert het goed te doen, tijd door te brengen met zijn kinderen, ze iets bij te brengen in het leven, een evenwicht te zoeken. Maar er blijkt iets waar zijn kinderen veel meer geïnteresseerd in zijn: als betoverd hangen ze voor schermpjes. De televisie, de tablet, alles lijkt goed om niet buiten te komen. Want dat herinnert Bond zich vooral van zijn kindertijd: van school komen, boekentas in de hoek en buitenspelen, het veld in, in bomen klauteren en kampen bouwen. Waarom doen kinderen van nu dat niet, buiten spelen? Bond zoekt een antwoord op die vraag. Maakt hij zich zorgen om niets, doen zijn kinderen het gewoon anders maar daarom niet slechter? Of is er echt iets aan de hand en weerhoudt een scherm ons ervan buiten te spelen en contact te hebben met de natuur? Moeten we onze kinderen leren buiten te spelen? Wij hebben dat toch nooit geleerd, of wel? Maar misschien houden we onze kinderen wel liever voor het scherm. Veilig binnen, dicht bij ons. Ver van de gevaren van de wereld buiten. Spelende kinderen maken ook vooral lawaai, of toch zeker die van anderen. Dus verdrijven we kinderen liever van pleintjes en straten. En ondertussen wordt obesitas een steeds groter probleem bij Westerse kinderen en wordt de buitenwereld steeds meer een synoniem voor gevaar en onveiligheid. Naast een zoektocht naar antwoorden is 'Project Wild Thing' ook de campagne van David Bond om kinderen het plezier van het buitenspelen terug te geven. Hij wil het buiten leven bij het jonge grut verkopen zoals spelconsolefabrikanten en andere binnenspeel-commerciëlen dat doen. Hij wordt marketingmanager van de natuur! ('Project Wild Thing' is op 6 mei ook te zien op Docville in Leuven)
David Bond is vader van twee kleuters. Hij probeert het goed te doen, tijd door te brengen met zijn kinderen, ze iets bij te brengen in het leven, een evenwicht te zoeken. Maar er blijkt iets waar zijn kinderen veel meer geïnteresseerd in zijn: als betoverd hangen ze voor schermpjes. De televisie, de tablet, alles lijkt goed om niet buiten te komen. Want dat herinnert Bond zich vooral van zijn kindertijd: van school komen, boekentas in de hoek en buitenspelen, het veld in, in bomen klauteren en kampen bouwen. Waarom doen kinderen van nu dat niet, buiten spelen? Bond zoekt een antwoord op die vraag. Maakt hij zich zorgen om niets, doen zijn kinderen het gewoon anders maar daarom niet slechter? Of is er echt iets aan de hand en weerhoudt een scherm ons ervan buiten te spelen en contact te hebben met de natuur? Moeten we onze kinderen leren buiten te spelen? Wij hebben dat toch nooit geleerd, of wel? Maar misschien houden we onze kinderen wel liever voor het scherm. Veilig binnen, dicht bij ons. Ver van de gevaren van de wereld buiten. Spelende kinderen maken ook vooral lawaai, of toch zeker die van anderen. Dus verdrijven we kinderen liever van pleintjes en straten. En ondertussen wordt obesitas een steeds groter probleem bij Westerse kinderen en wordt de buitenwereld steeds meer een synoniem voor gevaar en onveiligheid. Naast een zoektocht naar antwoorden is 'Project Wild Thing' ook de campagne van David Bond om kinderen het plezier van het buitenspelen terug te geven. Hij wil het buiten leven bij het jonge grut verkopen zoals spelconsolefabrikanten en andere binnenspeel-commerciëlen dat doen. Hij wordt marketingmanager van de natuur! ('Project Wild Thing' is op 6 mei ook te zien op Docville in Leuven)
