Na de goedkeuring van de wet die euthanasie bij minderjarigen mogelijk maakt, blijven nog heel wat vragen over. Euthanasie kan enkel voor wilsbekwame kinderen, maar wat als wilsonbekwame kinderen ondraaglijk lijden? Welke moeilijke beslissingen moeten artsen en ouders dan nemen? En ook bij wilsbekwame kinderen blijft het aartsmoeilijk de knoop door te hakken. Panorama praatte met ouders van kinderen die ongeneeslijk ziek zijn, en voor wie de pijn ondraaglijk wordt.
De wereld keek toe toen de Kamer van volksvertegenwoordigers in februari euthanasie voor minderjarigen wettelijk mogelijk maakte. Wilsbekwame minderjarigen die ongeneeslijk ziek zijn en ondraaglijk lijden, kunnen aan een arts vragen hun leven te beëindigen. Als aan de wettelijke voorwaarden voldaan is, kan die wens worden ingewilligd.
In Nederland is euthanasie bij minderjarigen wettelijk mogelijk sinds 2002. Anders dan in de Belgische wet is er een leeftijdsgrens voorzien. Euthanasie kan daar vanaf 12 jaar, tussen 12 en 16 is toestemming van de ouders vereist, na 16 kan het zonder die toestemming. Sinds 2002 hebben in Nederland 5 minderjarigen euthanasie gekregen. Eén van hen was Marlies. Ze was negen toen ze leukemie kreeg, werd behandeld, maar herviel en vroeg op haar 16de euthanasie.
Panorama sprak met de ouders van Marlies en met haar dokter. En ook met de ouders van een Belgisch meisje, dat na een hersenvliesontsteking totaal verlamd was en enkele jaren later niet verder wilde leven. Maar het grootste deel van de kinderen dat voor de leeftijd van achttien jaar overlijdt is wilsonbekwaam.
In 2010 overleden in ons land 771 kinderen. 556 kinderen waren jonger dan 5 jaar. Ook bij die kinderen moeten ouders of dokters soms moeilijke beslissingen nemen om hen waardig te laten sterven. Het palliatief thuiszorgteam Kites van het UZ Leuven probeert hen daarbij te begeleiden. Panorama volgt het wedervaren van Femke, een meisje van acht met een hersenaandoening.
Een reportage van Phara de Agui
Na de goedkeuring van de wet die euthanasie bij minderjarigen mogelijk maakt, blijven nog heel wat vragen over. Euthanasie kan enkel voor wilsbekwame kinderen, maar wat als wilsonbekwame kinderen ondraaglijk lijden? Welke moeilijke beslissingen moeten artsen en ouders dan nemen? En ook bij wilsbekwame kinderen blijft het aartsmoeilijk de knoop door te hakken. Panorama praatte met ouders van kinderen die ongeneeslijk ziek zijn, en voor wie de pijn ondraaglijk wordt.
De wereld keek toe toen de Kamer van volksvertegenwoordigers in februari euthanasie voor minderjarigen wettelijk mogelijk maakte. Wilsbekwame minderjarigen die ongeneeslijk ziek zijn en ondraaglijk lijden, kunnen aan een arts vragen hun leven te beëindigen. Als aan de wettelijke voorwaarden voldaan is, kan die wens worden ingewilligd.
In Nederland is euthanasie bij minderjarigen wettelijk mogelijk sinds 2002. Anders dan in de Belgische wet is er een leeftijdsgrens voorzien. Euthanasie kan daar vanaf 12 jaar, tussen 12 en 16 is toestemming van de ouders vereist, na 16 kan het zonder die toestemming. Sinds 2002 hebben in Nederland 5 minderjarigen euthanasie gekregen. Eén van hen was Marlies. Ze was negen toen ze leukemie kreeg, werd behandeld, maar herviel en vroeg op haar 16de euthanasie.
Panorama sprak met de ouders van Marlies en met haar dokter. En ook met de ouders van een Belgisch meisje, dat na een hersenvliesontsteking totaal verlamd was en enkele jaren later niet verder wilde leven. Maar het grootste deel van de kinderen dat voor de leeftijd van achttien jaar overlijdt is wilsonbekwaam.
In 2010 overleden in ons land 771 kinderen. 556 kinderen waren jonger dan 5 jaar. Ook bij die kinderen moeten ouders of dokters soms moeilijke beslissingen nemen om hen waardig te laten sterven. Het palliatief thuiszorgteam Kites van het UZ Leuven probeert hen daarbij te begeleiden. Panorama volgt het wedervaren van Femke, een meisje van acht met een hersenaandoening.
Een reportage van Phara de Agui
