Stel u eens 400 kinderen voor. Een volle speelplaats die het elk jaar heel moeilijk heeft om een pleeggezin te vinden. Panorama wil onderzoeken hoe dat komt. Want het vinden van goeie pleegzorg is in het belang van elk kind in moeilijkheden. Wat is er aan de hand in Vlaanderen?
Het grote probleem van pleegzorg vandaag is dat het veel te onbekend is. "Het statuut van pleegouder is te onduidelijk en dat schrikt kandidaat-ouders af", zegt ook Lorin Parys, zelf pleegouder van 2. Hij schreef over deze problematiek ook het boek De vergeetput. Pijnpunt is dat er vandaag wél genoeg kandidaat-adoptieouders zijn, maar pleegzorg stiefmoederlijk lijkt te worden behandeld. Dat moet veranderen.
Panorama vond inzicht bij Rosette en Bruno, het Vlaamse oer-pleeggezin. 53(!) kinderen brachten zij in alle liefde groot. We geven u een unieke inkijk hoe mooi pleegzorg kan zijn. Van het met spanning wachten op een kind tot de beslissing over zijn/haar verdere toekomst. "Er is niets mis met het hechten aan een pleegkind en het dan weer los te laten", aldus Rosette. Toch zijn kandidaat-pleegouders vaak bang zich te hechten aan kinderen die ze misschien snel weer moeten afstaan. Kinderen en jongvolwassenen komen op die manier sneller in de bijzondere jeugdzorg terecht, waar het plaatstekort nijpend is. Voor Nadia was dat een trauma: "Ik wilde een pleeggezin, maar dat was er gewoon niet".
Hoe kan het nu beter? Waarom kunnen niet meer Vlaamse pleegouders gevonden worden? Samen met kinderpsychiater Peter Adriaenssens, jeugdrechters, jongeren in de bijzondere jeugdzorg, biologische ouders en Pleegzorg Vlaanderen wil Panorama een unieke inkijk geven in de pleegzorg-problematiek. En tot slot een stem geven aan hen die je bijna nooit hoort of ziet: het pleegkind zelf.
Stel u eens 400 kinderen voor. Een volle speelplaats die het elk jaar heel moeilijk heeft om een pleeggezin te vinden. Panorama wil onderzoeken hoe dat komt. Want het vinden van goeie pleegzorg is in het belang van elk kind in moeilijkheden. Wat is er aan de hand in Vlaanderen?
Het grote probleem van pleegzorg vandaag is dat het veel te onbekend is. "Het statuut van pleegouder is te onduidelijk en dat schrikt kandidaat-ouders af", zegt ook Lorin Parys, zelf pleegouder van 2. Hij schreef over deze problematiek ook het boek De vergeetput. Pijnpunt is dat er vandaag wél genoeg kandidaat-adoptieouders zijn, maar pleegzorg stiefmoederlijk lijkt te worden behandeld. Dat moet veranderen.
Panorama vond inzicht bij Rosette en Bruno, het Vlaamse oer-pleeggezin. 53(!) kinderen brachten zij in alle liefde groot. We geven u een unieke inkijk hoe mooi pleegzorg kan zijn. Van het met spanning wachten op een kind tot de beslissing over zijn/haar verdere toekomst. "Er is niets mis met het hechten aan een pleegkind en het dan weer los te laten", aldus Rosette. Toch zijn kandidaat-pleegouders vaak bang zich te hechten aan kinderen die ze misschien snel weer moeten afstaan. Kinderen en jongvolwassenen komen op die manier sneller in de bijzondere jeugdzorg terecht, waar het plaatstekort nijpend is. Voor Nadia was dat een trauma: "Ik wilde een pleeggezin, maar dat was er gewoon niet".
Hoe kan het nu beter? Waarom kunnen niet meer Vlaamse pleegouders gevonden worden? Samen met kinderpsychiater Peter Adriaenssens, jeugdrechters, jongeren in de bijzondere jeugdzorg, biologische ouders en Pleegzorg Vlaanderen wil Panorama een unieke inkijk geven in de pleegzorg-problematiek. En tot slot een stem geven aan hen die je bijna nooit hoort of ziet: het pleegkind zelf.
