Proboszcz cały czas myśli o księdzu Zygmuncie, który nie chciał udzielić pierwszej komunii niepełnosprawnemu chłopcu. Zastanawia go przenikliwość dziecka, które zauważyło, że ksiądz Zygmunt przyszedł do niego bez Boga. Zygmuntowi sprawa Jasia też nie daje spokoju. Chciałby naprawić popełniony błąd i doprowadzić chore dziecko do sakramentu. Proboszcz radzi mu, aby spytał Jasia, czy on tego chce. Matka chłopca przyjmuje księdza dość oschle. Duchowny podczas rozmowy z Jasiem prosi go o wybaczenie grzechu. Chłopiec początkowo nie reaguje na żarliwe tłumaczenia księdza, jednak słucha go z zaciekawieniem. W końcu zgadza się na przyjęcie komunii w parafii księdza Zygmunta. Karolina i Janka szykują się do wyjazdu do Lublina. Witalij po cichu i nie żegnany przez nikogo wyjechał do Mińska. Janka jest pewien, że jego ojciec nie zmieni swoich poglądów. Na zawsze zostanie białoruskim aparatczykiem. Witalij opowiada żonie o spotkaniu z synem.