Pani Stefania przekonuje proboszcza, że pensjonariusze w domu starców są nieludzko traktowani i okradani z pieniędzy. Prosi księdza, żeby pojechał z nią do Starej Wiosny. Kiedy zjawia się kierowniczka placówki, staruszka oskarża ją, że za pieniądze swoich podopiecznych kupiła kilkadziesiąt protez, choć była potrzebna tylko jedna. Jadwiga zapewnia jednak, że nie ma nic do ukrycia, a na dowód swojej niewinności zaprasza proboszcza na wizytację domu starców. Ksiądz Antoni udaje się w towarzystwie Stefanii i Jadwigi do domu starców, gdzie staruszka przedstawia mu Jana. To on widział w magazynie protezy zakupione przez kierowniczkę. Wypytywany przez proboszcza mężczyzna jednak wszystkiemu zaprzecza. Nie mając żadnych dowodów przeciw kierowniczce, proboszcz opuszcza placówkę i wraca do Tulczyna. Karolina prosi matkę, aby w zamian za talizman oddała jej jeden ze swoich naszyjników. Gdy Barbara odmawia, Karolina szybko ucina rozmowę.