Karolina z zapałem opowiada Filipowi o swojej pracy w domu starców. Chce w tę działalność zaangażować także inne osoby z bractwa. Filip słucha jej jednak z rezerwą i odmawia pomocy, podając niejasne powody. Namawia dziewczynę do medytacji. Kiedy Karolina po pewnym czasie znów wraca do swojego pomysłu, chłopak zbywa ją zniecierpliwiony. Po wyjściu Karoliny rozmawia na jej temat z Ivą. Oboje dochodzą do wniosku, że pomoc staruszkom z domu opieki nie ma dla nich najmniejszego sensu - nic na tym nie zyskają finansowo. W domu opieki Adam rozmawia z proboszczem o Karolinie. Przekonuje, że jej praca przy staruszkach to część jego planu wyciągnięcia dziewczyny z sekty. Adam wierzy, że odniesie sukces. Kiedy jego wizyta dobiega końca, proboszcz nagle słabnie. Gospodyni proboszcza, Maryla, obwinia wikarego za niedyspozycję swego chlebodawcy. Szczerze zaniepokojona, chce wezwać pogotowie, ale proboszcz nie pozwala. Pragnie się najpierw wyspowiadać, ale tylko księdzu Antoniemu.