Wójt tym razem trzyma rękę na pulsie i nasyca drugi numer pisma treściami autoapologetycznymi oraz antyklerykalnymi. Jednocześnie każe wyłapać bezpańskie psy i przerzucać je na podwórko Lucy. Powstaje w ten sposób nielegalne schronisko. Wójt śladem pierwszych chrześcijan zakrada się do Lucy, żeby się dać pokąsać, a następnie wytoczyć Lucy sprawę sądową, ale psy uciekają. Polonista zbiera gromy od księdza i Lucy za drugi, obrzydliwie służalczy wobec władzy, numer gazetki, W desperacji wpada na pomysł, żeby założyć pisemko konkurencyjne - „Wieść parafialną”, które da odpór knowaniom władzy. Polonista może redagować oba te pisma – z tym, że opozycyjne oczywiście w najgłębszej dyskrecji.