Ακαδημίας 96 – 98 – 100. Μέγαρο 7ης Τέχνης. Στοά Πανταζοπούλου. Στοά Χόλιγουντ. Στοά παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών και κινούμενων ονείρων. Εδώ βρίσκεται η ιστορία όλη, του ελληνικού κινηματογράφου. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 στον ιστορικό αυτό χώρο αρχίζουν να στεγάζονται οι πρώτες κινηματογραφικές εταιρείες, τα πρώτα γραφεία παραγωγής και διανομής. Τότε που ο κινηματογράφος ήταν επάγγελμα παρά τη βιοτεχνική του υποδομή. Η Στοά όρισε τον απόλυτο τόπο συνάντησης για τους μεγάλους παραγωγούς, τους αιθουσάρχες, τους καταξιωμένους ηθοποιούς, τους εκκολαπτόμενους σταρ αλλά και τους κομπάρσους που κυνηγούσαν έναν ρόλο και ένα μεροκάματο. Από την άλλη, εδώ ήταν η εστία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Οι φορτωτές μετέφεραν τις βαριές κόπιες, ενώ οι «συγχρονατζήδες» αναλάμβαναν να τις διανείμουν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Με ορμητήριο τη Στοά. Εκεί όπου χτυπούσε δυνατά η καρδιά του ελληνικού σινεμά. Στη Στοά που κλείνονταν οι δουλειές, γεννιόνταν οι καλλιτεχνικές ελπίδες και άνθιζαν οι παντός τύπου έρωτες! Κι από το ισόγειο του Μεγάρου με το συμπαθητικό καφέ μπαρ, τα μαγαζιά με τους κινηματογραφικούς εξοπλισμούς και τις διαφημιστικές αφίσες των ταινιών, ανηφορίζουμε στα γραφεία παραγωγής και στις εταιρείες από τις οποίες γεννήθηκαν ορισμένες από τις πιο εμβληματικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Οι εταιρείες αλλά και οι άνθρωποι πίσω απ’ αυτές. Τα βαριά ονόματα των ανδρών που επένδυσαν στο ελληνικό σινεμά και δημιούργησαν τα κινηματογραφικά είδωλα -λαϊκούς ήρωες που συντρόφευσαν το κοινό. Μέσα από τις ταινίες: Ταινίες για όλα τα γούστα, για όλες τις ώρες, για όλη την οικογένεια, για όλους τους ανθρώπους. Για το δίκιο και το άδικο, για τους πλούσιους και τους κατατρεγμένους, για τον πλούτο και τη φτώχεια, για τη ζωή και το θάνατο. Μπορεί σήμερα η Στοά να έχει χάσει την αλλοτινή της αίγλη, ωστόσο οι μνήμες των περασμένων ένδοξων εποχών είναι ριζωμένες στα θεμέλιά της, ποτισμένες στους τοίχους της στα ονόματα που αναγράφει η τιμητική πλάκα και πο