In de eerste aflevering beginnen Tijl en de musici met Beethovens kamermuziekstuk 'Hess 48 voor piano, viool en cello'. Dit is een compositie uit 1784, geschreven door een jonge knul van amper 14 jaar, wonend in Bonn. Ludwig heeft op dat moment al faam gemaakt als geweldig pianist en improvisator, en is zijn eerste stappen aan het zetten op compositiegebied. Van pianist naar componist De aflevering eindigt in het Wenen van 1795. Beethoven acht de tijd rijp om zich als volwaardig componist te presenteren en doet dat met zijn 'Sonate nr. 1, op. 2'.
In 1795 kiezen Beethoven en zijn mecenas en manager Carl von Lichnowsky een naam voor een verzameling van vier pianotrio's: 'Opus 1'. Dit is een bewuste keuze, want hiermee begint 'het echte werk'. Alle voorgaande composities worden door Beethoven beschouwd als jeugdwerkjes. Hij slaat hiermee een nieuwe en professionele weg in op compositiegebied. Strijkkwartetten Het duurt tot 1799 voordat Beethoven zich waagt aan het schrijven van strijkkwartetten. Deze eerste poging wordt gelijk een serie van zes kwartetten. In de tweede aflevering van 'Beckand & Beethoven' speelt het Matangi Kwartet een van deze kwartetten: het 'Strijkkwartet nr. 4, op. 18'.
Ik heb het helemaal omgewerkt, want pas nu weet ik écht hoe je kwartetten moet componeren”, schreef Beethoven rond 1800 na de voltooiing van zijn eerste 6 kwartetten en herschreef zijn 1ste strijkkwartet in F Groot, opus 18, ingrijpend. Deze aflevering eindigt in 1802, het jaar waarin zijn Heiligenstädter Testament schreef, de indrukwekkende getuigenis van zijn innerlijke worsteling met zijn toenemende doofheid. Maar ook zijn prachtige pianosonate nr 18, opus 31/3.
Twee indrukwekkende en tegelijkertijd weer heel verschillende pianosonates in deze vierde aflevering, met daartussenin strijkkwartet nr 9 in C Majeur, opus 59. Een revolutionaire compositie die een nieuw tijdperk in de ontwikkeling van het strijkkwartet inluidt. Niet meer te doen voor gezellige amateurmusici, maar puur voor beroepsmusici geschreven. En daarna een van zijn bekendste en meeste geliefde pianosonates uit Beethovens ‘Midden Periode’: de Appassionata, pianosonate nr 23 in f klein, opus 57.
Tijl Beckand werkt toe naar het grote concert en duikt nog dieper in de Negende symfonie. Welke rol speelt het muziekstuk in Japan en waarom was het te horen na de val van de Berlijnse Muur?
2020 was het Beethovenjaar, maar zijn 250e verjaardag kon helaas niet groots gevierd worden. Tijl moest zijn levenslange droom daarom nog een jaar uitstellen, maar nu komt deze echt uit. Hij dirigeert de Negende symfonie van Beethoven. Ruim tweeënhalf jaar lang oefende Tijl onder leiding van dirigent Jules van Hessen. En dit zonder een noot bladmuziek te kunnen lezen. Samen met het Residentie Orkest en solisten Jeannette van Schaik, Maria Fiselier, Linard Vrielink en Frans Fiselier gaat Tijl de uitdaging aan. Gaat het hem lukken om in een zaal vol publiek ruim vijf kwartier het orkest te leiden en zijn favoriete muziekstuk te laten spelen?