In anderhalf uur worden alle hoeken van de woordgrap verkend. Flauw worden hun sketches echter nooit. Daarvoor zijn Van der Laan en Woe, die sinds hun optreden in de Oudejaarsconference van Erik van Muiswinkel (nu regie) doorbraken naar het grote publiek, tekstueel te sterk. Ze voeren een telefoonscène uit, waarin ze de woordspielerei naar grote hoogten stuwen. Ze goochelen met idioom en accenten en voegen enkele gedenkwaardige typetjes toe aan hun repertoire: Van der Laan een hilarische twitterdeskundige, Woe een gladde escortboy en een ontroerend oud mannetje. Maar hoe taalgrappig ook, de helft van de humor komt voort uit de vorm. Van er Laan en Woe paren dynamisch spel aan muzikaal talent. Het gemak waarmee ze een nostalgisch liedje laten ontsporen in een ballade over seks met minderjarigen, vastgoedfraude en vrouwenhandel is aanstekelijk, hun beatbox openingsnummer satirisch én muzikaal imponerend.