Iza oskarża Krystynę przed proboszczem, że pod pozorem adopcji chciała jej ukraść dziecko. Wychodząc z plebanii, Iza mija przystojnego, młodego mężczyznę. Okazuje się, że to długo oczekiwany nowy wikary, ksiądz Artur. Wikary wylewnie wita się z proboszczem, ale chłodno traktuje Zbyszka. Wszystkich ujmuje swoją młodością i elokwencją. Podczas obiadu krytykuje jedzenie, ale robi to z uśmiechem. Przed rozpoczęciem mszy proboszcz przedstawia wiernym nowego wikarego, który wywiera ogromne wrażenie na zebranych wygłaszając płomienne kazanie. Wieczorem młody ksiądz ogląda swój pokój. Jest rozczarowany zastanymi warunkami i głośno wyraża swoje niezadowolenie. Oświadcza, że wyjeżdża, ale wróci, gdy pokój zostanie odnowiony. Walencik jest zdumiony pomysłem adoptowania Zosi. Nie przyjmuje wyjaśnień żony, że w ten sposób chciała ratować ich rodzinę. On musi ten problem rozwiązać sam. Na zmartwienia postanawia napić się szampana. Irka jest tym zdziwiona, gdyż szef nigdy nie pił.